EWANGELIA

(Łk 2,22-40)

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

DOBRE SŁOWO

Poświęcić się Panu

DZIELENIE

Maryja i Józef przynoszą Jezusa do świątyni, aby zgodnie z „Prawem Pańskim” poświęcić Go Panu, to znaczy oddać swój największy skarb Bogu. Czy ja dzisiaj potrafię oddać Bogu, to co jest dla mnie najcenniejsze? Czy potrafię Bogu zawierzyć swoje życie? Oddać Bogu swój czas, swoich bliskich, swoje pieniądze, ale i swoje trudności i cierpienia. On jest nazwany przez Symeona „światłem na oświecenie pogan”. Czy pozwalam Jezusowi na to by oświetlał swoim światłem drogi mojego życia? Myślę, że dzisiaj możemy wpatrywać się także w osoby konsekrowane. Siostry, bracia i ojcowie zakonni, którzy swoje życie powierzyli w ręce Boga. Niech i oni wspierani naszą modlitwą będą dla nas przykładem w poświęcaniu się Bogu.

MODLITWA

Panie Jezu prosimy Cię bądź naszym światłem na drogach życia i naucz nas poświęcać siebie Panu Bogu. Amen.

AUTOR

Piotr Tangermann | Turawa