EWANGELIA

(Mk 12,38-44)

Jezus nauczając mówił do zgromadzonych: „Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”. Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.

DOBRE SŁOWO

Wyobraźnia miłosierdzia

DZIELENIE

Dzisiejszy świat obrazując ludzi bogatych wskazuje na konto w banku, modne ubrania, dobry samochód, willę poza miastem, basen we własnym ogrodzie itp. a Chrystus przedstawia nam ubogą, ale jakże bogatą wdowę. Ona przechodzi przez krużganki świątyni, wrzuca do skarbony drobną sumę pieniędzy i znika nam z oczu w tłumie pielgrzymów. Nie wiemy, co się z nią później stało. Ale to nie jest ważne. Liczy się ten konkretny moment. Bohaterka dzisiejszej Ewangelii poniosła prawdziwą ofiarę,  by wesprzeć świątynię, natomiast bogaci ofiarowali jedynie część swych oszczędności. Jezus zwraca uwagę, że prawdziwa ofiara musi kosztować i to aż do bólu.
Chrystus  wskazując na przykład ubogiej wdowy, nie tylko zagląda do wnętrza ludzkiego serca, ale wcześniej przestrzega przed hipokryzją uczonych w Piśmie. „Strzeżcie się uczonych w Piśmie, obecną także dziś w otaczającym nas świecie. Nie jednokrotnie także i my żyjemy na pokaz tak by zbudować własną wielkość w oczach innych. A nasz dar dla bliźniego to szybko rzucony okruch  z tego co nam zbywa, by nie usłyszeć już kolejnego wołania…
Dziś staje przed nami uboga wdowa, która oddała Bogu wszystko: „Wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”. Nawet to, co było jej niezbędne do życia. Staje po to aby obudzić w nas nieco uśpione spojrzenie na bliźniego, potrzebującego, ubogiego…

MODLITWA

Panie Jezu, dodaj siły, by kochać wszystkich sercem pełnym pokory, obudź nasz uśpiony wzrok skierowany na bliźniego, byśmy potrafili tak jak uboga wdowa spojrzeć na potrzebujących, nie przez pryzmat naszego zewnętrznego bogactwa a przez pryzmat „wyobraźni miłosierdzia.”

AUTOR

Edyta Bem | Strzelce Opolskie