EWANGELIA
(Mk 9, 38-43. 45. 47-48)
Apostoł Jan rzekł do Jezusa: "Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami". Lecz Jezus odrzekł: "Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie".
DOBRE SŁOWO
Kubek wody
DZIELENIE
Niemal kultowe stało się w ostatnich czasach powiedzenie „Kto ci poda szklankę wody na starość”. No cóż… okazuje się, że Jezus wyprzedził system. Większość naszego ciała stanowi woda, podobnie świat nas otaczający w dużej mierze zbudowany jest właśnie z wody. To ona stanowi zasadę życia. Bez wody nie ma właściwie życia. Chrystus w dzisiejszej Ewangelii jasno odnosi się do tej życiodajnej siły i stawia ją jako narzędzie miłosierdzia. „Kto wam poda kubek wody dlatego, że należycie do Chrystusa…”. Woda już dawno stała się narzędziem łaski, kiedy przez sakrament chrztu zostaliśmy obmyci z grzechu pierworodnego i włączeni w Boże życie. Chrzest był i jest łaską. Wielką, niezasłużoną i wymagającą. Mając udział we chrzcie mamy stawać się tacy, jak Ten, który przez chrzest wszedł do naszego życia. „Kto wam poda kubek wody dlatego, że należycie do Chrystusa…”. Te słowa nie są wezwaniem do przymilania się Jezusowi. Chrystus jasno wzywa do pomocy, która jest dyktowana miłością do Niego w drugim człowieku. Ale może pojawić się też niebezpieczeństwo tworzenia kategorii osób. Ten jest chrześcijaninem, więc jest ok. Ten już nie, więc czuję się zwolniony z pomocy. Należy sobie postawić pytanie: kto należy do Chrystusa? Odpowiedź jest bardzo prosta. Każdy. Bo za każdego Jezus oddał swoje życie. Miłość domaga się konkretnego działania. I jeszcze jeden wniosek można znaleźć w tym krótkim zdaniu. Chrystus nie wymaga niesamowicie wielkich i trudnych rzeczy. Największy trud On już poniósł. Podać kubek wody to działanie proste, krótkie, niemal banalne. Ale właśnie w tych banalnych sytuacjach codzienności ujawnia się nasza przynależność do Boga i chęć chodzenia za Nim. Czasem trzeba tylko popatrzeć dalej, niż czubek własnego nosa, żeby zobaczyć wielką biedę i trud drugiego człowieka. Czasem nie będziemy w stanie zdjąć tego trudu z pleców innych, ale zawsze jesteśmy w stanie nieco im ulżyć. I chyba to jest najpiękniejsze!
MODLITWA
Panie Jezu, otwórz oczy mojej miłości do Ciebie, abym widział właśnie Ciebie w drugim człowieku i dodaj mi odwagi do chętnego służenia Tobie w innych.
AUTOR
ks. Michał Krupa | Krzanowice