EWANGELIA
(Łk 24,1-12)
W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: "Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie". Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
DOBRE SŁOWO
Obecność
DZIELENIE
Cisza. Boga nie ma na ołtarzu, Kościół milczy, nie sprawuje Eucharystii. To dzień, w którym można odkryć starą prawdę, że przyjaźń bardziej niż słów potrzebuje obecności.
Tego dnia wszystko zdaje się zachęcać do gorączkowych przygotowań przed Wielkanocą. Trudno jest po prostu być. Lecz w obliczu grobu nie potrzeba wielu czynów, tylko czuwania, modlitwy, skupienia.
I zaufania, że już w tej przepełnionej bólem ciszy, Jezus ogłasza radosną wieść duszom czekającym w Otchłani!
Wielka Sobota domaga się ciszy i czuwania. W chaosie trudno zauważyć Zmartwychwstałego, gdy przyjdzie.
MODLITWA
Jezu, naucz nas uważnej obecności, która pozwala dostrzegać to, co najważniejsze.
AUTOR
Aleksandra Banaś | Walce