Kiedy Jezus z wysokości krzyża spojrzał na matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował rzekł do matki „Niewiasto oto Syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia „Oto matka Twoja”. Pan Jezus, zwracając się z wysokości krzyża do swojej matki zawierzył Nas wszystkich jej macierzyńskiej opiece. Natomiast, zwracając się do umiłowanego ucznia Jana oddał Nam Maryję jako Matkę każdemu z Nas osobiście. Ewangelia mówi Nam, że od tej godziny uczeń wziął Ja do siebie. Tak czytamy we współczesnym przekładzie, ale tekst grecki jest głębszy znacznie bogatszy. Mówi, że uczeń wziął Maryję do głębi swego życia do głębi swojego istnienia. Również dziś, słysząc słowa Jezusa przyjmijmy na nowo Maryję do Naszego życia i serca. Ona jako jedyna wytrwała w chwili próby krzyża. Miała niezachwianą wiarę, nadzieję i miłość. I nam jej dzieciom pragnie dodać sił i mocy abyśmy w chwili próby, cierpienia. Stojąc pod krzyżem naszego życia prośmy abyśmy nigdy nie zwątpili w zwycięstwo Boga nad złem, grzechem i śmiercią. Dlatego Maryja dała Nam różaniec abyśmy jak Ona rozważali słowa i czyny Jezusa. Dzięki temu wytrwała pod krzyżem. Zachowywała w swoim sercu wszystkie słowa swego syna. My dzięki modlitwie różańcowej możemy wraz z Nią rozważać życie Jezusa. I napełniać się łaskami płynącego od Niego. Trzymajmy w Naszych dłoniach różaniec. Święty Jan Paweł II mówił „Różaniec jest skarbem, który trzeba odkryć”. Jest to skarb, który dała nam Nasza Matka i Królowa.