Biegnę, bo nie mam czasu, biegnę, bo tyle jeszcze rzeczy do zrobienia. Biegnę, bo lekcje, trening… Czy do grobu Jezusa też dziś biegnę, bo tęsknota nie pozwala mi czekać? Bo chcę ujrzeć Pana jak Maria? Ona tak Go kochała, a Jezus pozwolił jej zobaczyć najpierw odsunięty kamień i pusty grób. Dlaczego nie objawił się wprost od razu? Tęsknota jeszcze nie wypełniła jej serca. Im więcej się tęskni tym większa radość spotkania. Uczniowie sprowokowani słowami Marii biegną do grobu. Wyścig zakończony w grobie nie kończy się spotkaniem Zmartwychwstałego. A jednak drugi uczeń ujrzał i uwierzył. Co ujrzał? Co to za spojrzenie na chustę i płótna, które doprowadza ich do wiary, że ich Mistrz żyje? Tak patrzeć mogą tylko ci, którzy bardzo kochają. Wtedy wszystko staje się jasne… I wrócili do wieczernika i do siebie samych. Piotr zobaczył znaki, ale ich nie rozumiał, bo ludzki rozum nie jest w stanie pojąć tajemnicy Zmartwychwstania. Który z biegnących do grobu jest mi dziś najbliższy?