Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił ze słowami: „Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

«Bacz, abyś nikomu nic nie mówił».
Jezus po raz kolejny na przestrzeni ostatnich tygodni dokonuje dobrego uczynku – uzdrawia człowieka chorego na trąd – i poleca mu, aby nikomu o tym nie mówił. Dlaczego? Przecież dobrem należy się dzielić. Gdyby inni ludzie dowiedzieli się o tych cudach, których dokonuje Jezus, być może też zaczęliby za Nim chodzić i staliby się Jego uczniami?
Jezus próbuje tego uniknąć i to właśnie nazywamy tajemnicą mesjańską. On dobrze wie, że te wszystkie cuda – rozmnożenia chleba, wypędzanie złych duchów, liczne uzdrowienia – szybko przysporzyłyby Mu fanów, ale On nie szuka fanów, tylko wiernych. Ludzi, którzy chodzą za Nim nie dlatego, że potrafi uzdrowić, nakarmić, oczyścić, ale chodzą za Nim dlatego, bo wiedzą, że Jezus może ich zbawić. Nie chce być dla nas zwykłym cudotwórcą, ale zdecydowanie kimś więcej – naszym Zbawicielem. Jednak żeby to zrozumieć, to potrzebna jest wiara, którą zdobywa się nie przez uczestniczenie w cudownych wydarzeniach, tylko poprzez wierne trwanie przy Jezusie.